Het klimaat heeft een invloed op onze economische ontwikkelingen en zeker ook op onze mogelijkheden in landbouw en voedselvoorziening. Het element voedselvoorziening is bedreigend voor de mens. De vraag of de opwarming catastrofaal is voor mens, milieu en voedselvoorziening blijft open, maar het risico van zeewaterspiegelstijging wordt zeer bedreigend genoemd voor de mens. Het stimuleert angst bij de mens wat op zich een rationele discussie in de weg staat. In deze discussie staan twee groepen bijna lijnrecht tegenover elkaar:

• Het wereldwijde klimaatakkoord van Parijs gaat uit van een temperatuurstijging tot 2% aan het eind van deze eeuw. De economische ontwikkeling levert een hoog gehalte aan broeikasgassen die direct verantwoordelijk worden gehouden voor deze opwarming. De deelnemende landen hebben zich gecommitteerd aan de bepalingen van het akkoord inclusief de verwerking hiervan in wetgeving. Nederland is vrij ver in de voorbereidingen voor beperking van broeikasgassen en zou binnen 50 jaar kunnen voldoen aan de normen van het akkoord van Parijs. Inmiddels is ook de rapportage van de Delta commissie afgerond met duidelijk acties tot gevolg. Het is op zich interessant te lezen dat de Delta commissie het risico voor zeewaterspiegel stijging afdoet met de uitspraak dat de bestaande waterkeringen inclusief de uitvoering van reparatie- werkzaamheden aan zwakke schakels voldoende is voor het opvangen van risico’s zoals die in het akkoord van Parijs zijn benoemd.
• Een andere groep van wetenschappers, klimatologen, meteorologen gaat uit van klimaatverandering volgens bewegingen die zich al eeuwen voordoen. Zij verwachten ook dat er in de komende 50 jaar een opwarming van de aarde zal voldoen maar dat die op natuurlijke wijze gevolgd zal worden door een koelere periode. Ze onderschrijven wel de behoefte om beperking van schadelijke broeikasgassen aan te pakken maar stellen ook dat deze beperking al in gang is gezet en dat nieuwe technologieën de uitstoot van CO₂ al vrij snel zullen beperken. Het aandeel van het vervangen van fossiele brandstoffen door zon en wind wordt aangehaald als een ontwikkeling die al 20 jaar bezig is maar nu op industriële schaal kan worden toegepast.

Deze laatste groep verwijst naar akkoord van Parijs als een opinie-bouwend akkoord en rangschikt het in dezelfde rij van rapporten met o.a. ‘de Club van Rome’, de ozon-, zure regen-, fosfaat discussie, etc.
  De mens is op zich gevoelig voor opinie-bouwende bewegingen en past zich aan. We hebben in het algemeen onze twijfels over rapportages en grote woorden van de vele deskundigen maar toch volgen we de noodzaak tot beheersing van onze leefstijl ten gunste van klimaat en onze toekomst. De vraag wat we nu kunnen verwachten van welk scenario over klimaatveranderingen dan ook. Deze onzekerheid zal nog wel even aanhouden maar waarschijnlijk uitmonden in acceptatie van maatregelen voor uitstoot van broeikasgassen en verhogen/ versteviging van waterkeringen.